امام حسین(ع) را چه کسی به شهادت رساند؟!

امام حسین(ع) را چه کسی به شهادت رساند؟!
فردی که 16 بار پای پیاده به حج رفت!
یکی از افراد مقابل ابا عبدالله الحسین علیه السلام، شمر بن ذی الجوشن است.
از فرماندهان سپاه امیرالمؤمنین علی علیه السلام در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت.

هر که من مولای اویم، این علی مولای اوست

خوب می‌دانید در دستانم اینک دست کیست؟

نام او عشق است، آری می‌شناسیدش : علی ست

من اگر بر جنگجویان عرب غالب شدم

با مددهای علی ابن ابی طالب شدم

هر خط قرآنِ من، توصیفی از سیمای اوست

هر که من مولای اویم، این علی مولای اوست

پ‍اسخ شبهه ای در مورد غدیر!!!

امروز حجت الاسلام قرائتی برای مطرح کردن و جواب دادن به این شبهه، قرآن و دعا رو لغو کردن و فرمودن که این مطلب خیلی مهمه:

شبهه مطرح میکنن که چطور ممکنه 100000نفری که تو غدیر بودن یهو یادشون بره؟

رمضان رفت و تو در خواب و محرم در پیش...ترس من کرب و بلایی است که امضا نشود

الهی! عرفه ‏ام، باحسین علیه‏السلام از عرفات کوچ کرد و رحل اقامت در کربلاگزید؛

پس تو رامی خوانم به زبانی که حسین  در روز عرفه و در ودایش با سرزمین عرفات خواند.

با اشک‏هایی که به ترنم آخرین نوای آسمانی مولایم حسین ع در روز عرفه، بر صورت شرمسارم روان شده است.
الهی! تو را می‏خوانم به پاکی و خلوص بندگی در صحرای عرفات، به تکاپوی حاجیان؛ آن‏گاه که جان مشتاق را برای لقای تو روانه آسمان زلال عرفه می‏کنند.
خدای من! دلم برای آشنایی و آشتی با تو، بی‏تاب‏تر از همیشه است و تنها دارایی ‏ام در پیشگاه تو، دعایی است که به آن وعده اجابت داده‏ ای.
چگونه تو را دریابم و کدام باد موافق، این حس دورافتاده از آستانت را به کوی شناخت و دلدادگی به تو رهنمون می‏سازد؟
الهی! تو نوری؛ آشکارتر از آنی که به مدد آثار خلقتت، شناخته شوی.
تو نوری و روشن‏تر از آنی که در پناه سایه درآیی.
خدای من! چه وقت از دیده‏ ام نهان شدی تا برای اثبات بودن تو، دست به دامن برهان و استدلال ببرم؟
تو آنقدر ظاهری که رسیدن به تو از راه مشاهده آثارت، راه دراز پیمودن و به بیراهه رفتن است. پس خدای من! چنان به عشق خود مرا بنواز و یاری‏ ام کن تا دیده ‏ام؛ به فراتر از نشانه‏ هایت دل مشغول دارد و از درک نور تو که آفاق را روشن کرده، بازنماند.
بارالها! چنان خود را به من بنما که بی‏ واسطه و با شهود قلب، شیفته جمال نورانی تو شوم.

پایان دلتنگی های غروب جمعه کجایی؟

بر گرد که بر بهارمان می خندند

یک عده به انتظارمان می خندند
دستان سیاهی که به خون آلوده ست
گویند که انتظارمــــان بیهوده ست..